JUBILEUSZ 25 LAT KOŁA PZW "SŁUPIA" W SŁUPSKU.

[Eugeniusz Friede]

Jak to zwykle bywa wśród naszych ziomków, gdy się zejdą we dwóch, to na pewno będą mieli trzy różne zdania na dany temat. Nie inaczej było na zebraniu Zarządu Koła PZW „Słupia”, gdzie obecni byli zgodni co do uczczenia 25-lecia wydaniem okolicznościowej publikacji, ale co do przyjęcia wydarzenia dającego początek Kołu, zdania były jak najbardziej podzielone.
Fakty miały się zaś tak. W 1992 roku Polski Związek Wędkarski Zarząd Okręgu w Słupsku podjął uchwałę o powołaniu nowego Koła przy biurze Okręgu. W dniu 8 marca następnego roku odbyło się zebranie założycielskie, na którym wybrano władze i przyjęto nazwę „Słupia”.
25 lat od podjęcia uchwały minie w 2017 roku, zaś od rozpoczęcia działalności w roku 2018-tym. Co przyjąć za początek, poczęcie czy narodziny?
Dla pogodzenia antagonistów najrozsądniej byłoby świętować Jubileusz przez dwa lata. Byleby starczyło zdrowia , no…. i kasy.
Padło oczywiście pytanie, kto napisze książkę o Kole? Stanęło na tym, że powinna to być praca zbiorowa. Napisana przez jak najliczniejsze grono autorów, przynajmniej ze wzmianką o wszystkich członkach Koła i interesująca dla ogółu czytelników.
Na przewodniczącego kolegium redakcyjnego został wskazany Piotr Ptak, a na sekretarza moja skromna osoba.
Koszt wydania opracowania zależy od objętości i nakładu. Ilustrowana książka licząca 100 stron i nakładzie równym liczbie członków Koła będzie kosztować około 15 zł za egzemplarz.
Dla trafienia z nakładem w potrzeby potencjalnych nabywców „swojej” książki lub książki „o sobie”, zostanie rozpisana subskrypcja.
Nie muszę dodawać, że zarówno Piotr Ptak jak i ja, jesteśmy otwarci na wszelkie propozycje co składu ekipy autorskiej i treści publikacji, zgłaszane przez byłych, obecnych i przyszłych członków i sympatyków Koła.

[staszek12345]

Tylko pogratulować

[Eugeniusz Friede]

Łatwiej rzucić jakieś hasło, niż je zrealizować. 25 lat to nie jest okres tak rozległy, żeby można o nim opowiedzieć wyłącznie na podstawie archiwaliów. Chociaż gwoli prawdy, papierzyska niezależnie od zmian siedziby i władz, zachowały się w Kole Słupia w komplecie. Fakt, że przez kolejnych twórców wkładane do różnych teczek i segregatorów. Uporządkowanie zaś ich, chociażby latami kadencji władz, jest w zasięgu możliwości każdego kronikarza. Po wtóre, koleżanki i koledzy którzy tworzyli Koło i nadawali mu potem ton, w większości żyją. Nic prostszego, jak sięgnąć do ich pamięci podpartej zachowanymi dokumentami. I poprosić o napisanie paru zdań o tworzonej przez siebie rzeczywistości.
Czy zechcą?
Najprościej byłoby zaproponować gratyfikacje autorskie. W tym przypadku jednak za nobilitację musi wystarczyć miejsce w kolegium redakcyjnym.
Na roboczym spotkaniu z przewodniczącym Piotrem Ptakiem ustaliliśmy wstępnie zakres rocznicowego opracowania. Teraz zostaje poszczególne rozdziały zapełnić treścią.
Bym zapomniał. Do naszego zespołu zgłosił się kol. Stanisław Matusiak. Z deklaracją zrobienia korekty przyszłej książki. Jak się komu napisze coś nie po polskiemu, to poprawi.

[Eugeniusz Friede]

Wygląda na to, że zanim powstanie publikacja o historii Koła, zdążę napisać historię jej powstania. Na dokładkę nie wiadomo co będzie ciekawsze?
Około tygodnia czasu zajęło poukładanie w porządku chronologicznym dokumentów organizacyjnych tworzonych w Słupi na przestrzeni 24 lat istnienia Koła. O przeczytaniu wszystkiego oczywiście nie było mowy. Jednak niektórych wątków ze zwykłej ciekawości nie mogłem pominąć. Zdarzenia, które przykuły moją uwagę, miały różny posmak. Sukcesów, porażek lub wręcz kryminalno-sensacyjny!
Ciekawe, czy udałoby się komuś np. zgadnąć, ile osób przez te 24 lata przewinęło się przez organy Koła pełniąc funkcje z wyboru? Albo jak zmieniała się liczebność członków?
Jest pierwsza przymiarka co do autorów poszczególnych rozdziałów. Oczywiste, że w pierwszym rzędzie dowiedzą się o niej zainteresowani.

[Eugeniusz Friede]

Do sekretariatu zespołu redakcyjnego trafił pierwszy gotowy fragment książki. Dziękując autorowi za przesłany tekst przypomniałem znane powiedzenie, że dobry początek to połowa roboty!
Przy okazji opłacania składek zainteresowani wpisują się na listę subskrypcyjną. Do dnia opublikowania tego postu zapisało się 36 osób zgłaszając zapotrzebowanie na 44 egzemplarze publikacji. Liczby te ewidentnie zaprzeczają głoszonym tu i ówdzie tezom, że w Polsce zamiera czytelnictwo. Gdyby tak jeszcze było więcej chętnych do pisania?

[Eugeniusz Friede]

Na przestrzeni 25 lat działalności koła zmieniali się prezesi, składy zarządów i innych organów statutowych. Nie mniej wszystkie podejmowane w tym czasie sprawy są dobrze udokumentowane. Kłopoty dotyczą opisania dorobku reprezentantów koła startujących w zawodach okręgowych i ogólnopolskich. W naszej siedzibie jest eksponowanych kilkadziesiąt pucharów. Z tabliczek łatwo odczytać, za jakie miejsce, na jakiej imprezie i w którym roku. Ale ustalić kto zdobył dane trofeum będzie trudno. Trzeba by dotrzeć do dokumentacji organizatora zawodów. Benedyktyńska robota. Od trudnych spraw w naszym kole jest Zbyszek Kruszyński (na zdjęciu). Dał już tego niejednokrotnie dowody. Sam jestem ciekawy efektów jego pracy przy pisaniu zleconego mu fragmentu naszej księgi 25-lecia.

[Eugeniusz Friede]

Trzytygodniowy pobyt w sanatorium w Ciechocinku spowolnił pracę kolegium redakcyjnego. Osobiście wykorzystałem ten okres na przepisanie na komputerze swojego kawałka opracowania. Miłą niespodziankę sprawił mi jeden z kolegów przesyłając napisany przez siebie rozdział książki. I to jak napisany! Z uwagi na dobro sprawy nie powiem ani kto, ani o czym napisał.
Przybywa subskrybentów. Większość wpisujących się na listę informuje, że coś o przygotowywanej książce słyszeli? Ilość zamówionych egzemplarzy publikacji jest bliska liczbie opłaconych dotychczas składek. W dotychczasowej historii koła żadne przedsięwzięcie nie miało takiej frekwencji.

[staszek12345]

Super i tak trzymać

[Eugeniusz Friede]

Organizowanie zajęć Szkółki Wędkarskiej koła trochę przystopowało pracę nad naszym dziełem 25-lecia. Nie mniej autorzy kolejnych rozdziałów w pocie czoła piszą i wystukują na klawiaturze swoje opracowania. Na dyżur w siedzibie koła w środę 22 marca czterolecie 2009-12 zapisane na płycie CD podrzucił Stanisław Piłka ( na zdjęciu).

[Eugeniusz Friede]

Jakieś fatum ciąży na napisaniu historii Koła Słupia w pierwszym czteroleciu obecnego stulecia. Przypomnę, że jako potencjalnych autorów poszczególnych rozdziałów książki wytypowałem członków władz w minionym ćwierćwieczu. Zrobiła się tego bardzo długa lista, bo licząca aż 60 nazwisk. Zbliżam się powoli do jej końca, a kronikarza nie ma. O różnych perypetiach z kolejnymi potencjalnymi pisarzami informuję na bieżąco przewodniczącego naszego kolegium redakcyjnego. Wiadomo, że szef ma dużą głowę i trzeba mu do niej kłaść co się da. Podziwiam jego spokój i optymizm. Za każdym razem odpowiada z głęboką wiarą: nie martw się kolego sekretarzu, w ostateczności napiszemy sami.
Tylko nie wiem kogo ma na myśli, mnie czy siebie?